Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ “ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΚΙΝΗΣΕΩΣ” ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
Η “Ενοριακή Κίνησις” ενεμφανίσθη το πρώτον ως περιοδικόν με ενδοενοριακά ενδιαφέροντα, που εξεδόθη “προνοία των ενοριακών κύκλων μελέτης του Θείου Λόγου της ενορίας του Αγίου Νικολάου Πατρών” τον Οκτώβριο του 1984. (βλέπε “Εν. Κιν. Τόμος 1ος τεύχ. 2ον).
Είχε προηγηθεί τον Οκτώβριο του 1983, έκκλησις της διοικήσεως της Ενορίας, με ειδικό φυλλάδιο, προς τους ενορίτες, να συμμετέχουν εις τις απογευματινές συγκεντρώσεις, εντός του Ναού, εις τις οποίες, “με οδηγό τον Λόγον του Θεού συζητούνται και λύνονται όλα τα καυτά προβλήματα που μας απασχολούν και δίδεται σταθερή πορεία δια την πραγματική επιτυχία εις την ζωήν”, ετόνιζε το φυλλάδιον.
Από τον Δεκέμβριο του 1985 άρχισε αν εκδίδεται κάθε δίμηνο, με συγκεκριμένον υπεύθυνο, όπως προέβλεπεν η νομοθεσία (βλέπε εις το βιβλίον του π. Παναγιώτου Μεντζά “Ο Δεσποτισμός όπως τον ζω” σελίς 192 το οποίον εις το εξής θα το μνημονεύωμε με τα αρχικά του τίτλου [Ο.Δ.Ο.Τ.Ζ]) και να αποστέλλεται ταχυδρομικώς και εκτός της ενορίας.
Όταν ωρίμασε η ιδέα ότι πρέπει η ενορία να αποκτήση “Πνευματικό Κέντρο”, η διοίκηση δεν θέλησε να αναλάβη την ευθύνη της ανοικοδομήσεώς του (βλέπε εις το βιβλίον Ο.Δ.Ο.Τ.Ζ. σελ. 67, 68 και υπ΄ αριθ. 5/85, 6/86, 11/86 και ειδικώς εις το υπ΄ αριθ. 13/87 τεύχη της “Ενορ. Κιν.”) και υπεσχέθη βοήθεια εις τους πρωτεργάτας της προσπαθείας αυτής.
Τότε έγινε απολύτως αναγκαίον να αποκτηθή νόμιμη συλλογική διοίκησις και εζητήθη από τον τότε Μητροπολίτη να γίνει “ίδρυμα”, ώστε να ελέγχεται απολύτως από τον εκάστοτε Επίσκοπο και μόνον και όχι σύλλογος, διότι τόσο οι πρωτεργάτες, όσο και ο πρωτοστατών π. Παναγιώτης Μεντζάς, ήθελαν και θέλουν η προσπάθειά τους να είναι επισκοποκεντρική.
Όμως όλως ανεπάντεχα, ήτο θέλημα Θεού, ο Σεβασμιώτατος έριξε την ιδέα να γίνει σύλλογος και διόρθωσε και μονόγραψε το καταστατικό της. (βλέπε περισσότερα εις το “Ο Δεσποτισμός όπως τον έζησα” του π. Παναγ. Μεντζά σελίς 45 & 46 και εις το “Ο.Δ.Ο.Τ.Ζ” σελ. 66).
Η “Ενοριακή Κίνησις” δια να έχη πλήρη και τελεία κοινωνία με την Επισκοπήν, εις το καταστατικό της προβλέπει τον πρόεδρό της να τον διορίζει εξ οφικίου ο Νόμιμος και Κανονικός Επίσκοπος Πατρών.
Δια την ιστορικήν ακρίβειαν, μνημονεύομε ότι εις τα πρώτα βήματα της “Εν. Κιν.” είχε επιφυλάξεις ο Σεβασμιώτατος, όμως εις κάποιον που Τον ερώτησε δια την θέσιν Του έναντι της “Εν. Κιν.” του απήντησεν, “όταν βαπτίζεται το παιδί, δεν ξαναβαπτίζεται” και τελικά, έστω μετ΄ εμποδίων, συναθλήσαμε. (βλέπε “Ο Δεσποτισμός όπως τον έζησα” του π. Π. Μεντζά σελ. 142).
Δυστυχώς, “κρίμασι οις οίδεν ο Κύριος”, και η συνάθλησίς μας μετά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Χρυσοστόμου, δεν είναι πρέπουσα.
Έχομε την εσωτερική πληροφορία και την εξωτερική μαρτυρία, ό,τι ηξαρτάτο από την αδελφότητά μας έγινε και προσπαθούμε και θα προσπαθήσωμε, με την χάριν του Κυρίου Ιησού Χριστού, να συμμορφούμεθα με το θέλημα του Θεού, όσο δυνάμεθα, με οποιοδήποτε κοσμικό κόστος ώστε να βελτιωθεί εις το επιθυμητόν η συνάθλησις. Η δυσκολία είναι υπαρκτή.
Όμως δια τους πραγματικά πιστούς ορθοδόξους χριστιανούς τίποτε θεοφιλές δεν είναι αδύνατον λέγει η ιστορία. Άλλως τε ο θεοφιλής κι αγών είναι νίκη.