Ο πρόεδρος της “Ε.Κ.” εις τα εγκαίνια της αιθούσης μας την 24-10-1988 ενώπιον του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κυρού Νικοδήμου, μεταξύ άλλων είπε και τα εξής:
“Σεβασμιώτατε… πιστεύομεν εις την στενήν συνεργασίαν μετά του Επισκόπου, ο οποίος κατά το καταστατικό μας ορίζει τον πρόεδρον της αδελφότητάς μας, διότι είναι γνωστό τίποτε δεν πρέπει να γίνεται “δίχα γνώμη Επισκόπου”.
Η προσπάθειά μας είναι “Επισκοποκεντρική”, βασικός στόχος είναι η ενεργοποίησις της ενορίας, δια της συνειδητής μυστηριακής ζωής, δια της διαδόσεως του λόγου του Θεού, του γραπτού και προφορικού. (Ενοριακή Κίνησις Δεκεμβρίου 1988, αριθμ. 21). Διότι “η ενορία είναι το πιο σημαντικό οργανωμένο σύνολο της Εκκλησίας μας… υπό τον Επίσκοπον και μετά του Επισκόπου εννοουμένη”. (Ενορ. Κιν. Αριθμ. Α 17 και 26).
Η προσπάθειά μας ήτο και είναι σφόδρα Επισκοποκεντρική. Είναι βεβαίως και σταθερά και ήρεμα και χωρίς συμβιβασμούς, αντιδεσποτική. Το δεσποτισμό ωρισμένων αρχιερέων άπαντες θεωρητικά τον καταδικάζουν, όμως οι πολλοί εις την πράξιν τον θεραπεύουν, αν δεν τον υμνούν, δια να τον εκμεταλλεύωνται κοσμικά.
Η αλήθεια αυτή διαπερνά πολλά κείμενα της “Εν. Κιν.” και τα βιβλία του π. Παναγιώτου και πιο συγκεκριμένα έχει διατυπωθή εις τις υποθήκες που αφήνει εις τα σαρκικά παιδιά του, εις την διαθήκην του, που ισχύει και δια τα πνευματικά του παιδιά και είναι και θα είναι, γραμμή πλεύσεως της “Ενοριακής Κινήσεως”, όπου γράφονται τα εξής: “Επιθυμώ να διατηρηθεί εν ενεργεία η “Ενοριακή Κίνηση” εις την οποίαν είσθε μέλη και να προετοιμάσετε και τους απογόνους σας να γίνουν ζωντανά μέλη.
Εις την χειροτέρα περίπτωσιν αδρανείας της, να πληρώνετε το ρεύμα και το νερό και να τηρούνται τυπικά οι βασικές νομικές διαδικασίες, ώστε ανά πάσαν στιγμήν να δύναται να δραστηριοποιηθή.
Ως μέλη της “Ε.Κ.” και ενορίτες, να τηρούνται απαρεκλήτως δύο βασικές αρχές:
- Να μη γίνεται τίποτα “δίχα γνώμη Επισκόπου”.
- Να διατυπώνετε την γνώμην σας ελευθέρως και ευθαρσώς και να μην υποκύπτετε ποτέ και δι΄ ουδεμίαν απαίτησιν ουδενός, όταν αυτή αντιτίθεται εις του Ιερούς Κανόνας της Εκκλησίας, όπως τους ερμήνευσεν και τους εβίωσεν και τους βιώνη η καθολική Εκκλησιαστική συνείδησις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και τους Νόμους της Πολιτείας, έστω και εάν αυτός είναι ο Δεσπότης.
Από τον Δεσπότη θα παίρνετε την ευχήν Του, αλλά δεν θα υποχωρήτε, με οποιοδήποτε κόστος ¨κοσμικό”.
Να είσθε δε βέβαιοι ότι, ο Κύριος τότε “θα συνεκπολεμή” μαζί σας και εις τον αγώνα αυτόν θα εξέρχεσθε νικηταί, όπως συνέβη με όλους ανεξαιρέτως τους αθλητάς της πίστεως.
Όταν όμως ο Επίσκοπος ζητά κάτι, επισήμως ή γραπτώς, συγκεκριμένον, το οποίον όμως είναι θεολογούμενον, έστω και αν έχετε διαφορετικήν άποψιν, να είσθε απόλυτα υπάκουοι, δια να λαμβάνετε τον πολύν της υπακοής μισθόν και την μεγίστην παρά Θεού ευλογίαν”.
Οι προσπάθειες και οι απώτεροι στόχοι της “Εν. Κιν.” ήτο και είναι αυτοί που διετυπώθησαν εις ένα σχόλιό της, εις το υπ΄ αρίθμ. 36/1991 τεύχος της (βλέπε εις το βιβλίον του π. Π. Μεντζά “Ο.Δ.Ο.Τ.Ζ.” σελ. 64), όπου γράφονται τα εξής: Μία ωραία ιδέα ενεπνεύσθη ένας αγωνιστής χριστιανός, την οποίαν επικροτούμε και με τον προσήκοντα σεβασμό θέτομεν υπ΄ όψιν της Ιεράς Μητροπόλεως και του πληρώματος της Εκκλησίας. Χρειάζεται, λέγει, ένα κεντρικό “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ”, υπό την σκέπην και την ευλογίαν της Ιεράς Μητροπόλεως, εις το οποίον να καλλιεργούνται και να εκπαιδεύωνται στελέχη από κάθε ενορία, δια να επανδρώνουν τα ενοριακά κέντρα των ενοριών. Επίσης να γίνωνται εις αυτό διάφορες πνευματικές εκδηλώσεις. Έως δε να ανεγερθή το κατάλληλο κτίριο, αυτό το κέντρο προσωρινά να στεγασθή εις το ήδη υπάρχον κτίριο της Ιεράς Μονής Ομπλού πλησίον της πλατείας Ομονοίας. Το έμψυχο δυναμικό υπάρχει.
Όμως τον πρώτον και υπεύθυνον λόγον έχει ο Μητροπολίτης μας. Η “Ενοριακή Κίνησις” προς αυτήν την κατεύθυνσιν κινείται. Τοιουτοτρόπως θα υπάρξη πραγματική ενοριακή κίνησις εις όλας τας ενορίας, όλων των Ιερών Μητροπόλεων.
Όμως φαίνεται ότι δια τα της Εκκλησίας, τόσο το “Δεσποτικό, όσο και το ιδιωτικής φύσεως κατεστημένο”, απεχθάνονται τοιούτου είδους προτάσεις, όμως η “Ε.Κ.” έχει το δικαίωμα να ελπίζη.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ: Εάν θέλει κάποια θεοφιλής ψυχή να πληροφορηθή περισσότερα, ας αναζητήση: 1) Το υπ΄ αρ. 177 τεύχος της “Ε.Κ.” του Ιουνίου του 2017. 2) Το βιβλίον του π. Παναγιώτου Μεντζά “ο Δεσποτισμός όπως τον έζησα”. 3) Του ιδίου “ο Δεσποτισμός όπως τον ζω”, τα οποία υπάρχουν εις την Δημοτική Βιβλιοθήκη των Πατρών και πωλούνται εις την “Γωνιά του βιβλίου”, Αγίου Νικολάου 32 και αλλαχού.